Blog


Nieuws uit Haïti


Nieuwsbrief 

September 2022

Beste vrienden,


We zijn ondertussen in september, de negende maand van het jaar en nog steeds haalt de onveiligheid hier de kop van het dagelijks nieuws. Daardoor, krijg ik vanuit Belgïe steeds weer de vraag of het nog zin heeft in Haïti te
blijven. Voor mij zeker en vast wel. Weggaan uit dit land waarvan ik ondanks de moeilijke toestand ben van gaan houden, zou voor mij heel hard zijn. Na 55 jaar Haïti ben ik er nog steeds gelukkig te leven te midden van zovele mensen waarvan ik genegenheid en waardering mag ondervinden. Ik voel me nog steeds zinvol bezig met de jeugdwerking waarmee ik zovele jongeren kan bereiken en een beetje steun kan aanbieden in de sleutel-aspecten van hun leven, onderwijs en gezondheidszorg. Hopelijk blijf ik gespaard van de noodlottige gevolgen van de heersende onveiligheid. Ik woon gelukkig in een rustige wijk waar ik weinig last ondervind van de gewapende bendes, die in de buitenwijken van de stad opereren.

Actualiteit in Haiti

-De actualiteit hier blijft gedomineerd door de onveiligheid. We geraken bijna gewend aan de uitzichtloze situatie waarin Haiti gesukkeld is. De gewapende bendes zwaaien hier nog steeds de plak en de overheid is blijkbaar (gewild?) machteloos. Opvallend is dat men ontdekt dat er nog steeds heel wat wapens in Haiti binnen geraken, met medeweten blijkbaar van grote namen …. Wie of wat zit daar achter? Precies of men wil dat de toestand in Haïti niet verandert. Wie heeft daar dan baat bij ? Op zaterdag 25 juni ‘s morgens vroeg werd de italiaanse zuster Luisa Dell’Orto op straat doodgeschoten, slachtoffer van een gewapende overval. Zuster Luisa was lid van de Kleine Zusters van Het Evangelie, werkzaam in de parochie Saint Louis Marie de Montfort, waar ik vele jaren mijn pastorale diensten had aangeboden en op die manier deze zuster gemeenschap geinspireerd door Charles de Foucauld had leren kennen en waarderen voor hun inzet in deze arme wijk aan de rand van de hoofdstad. Zuster Luisa was docente van filosofie in het groot seminarie en was vooral bekend voor haar inzet voor de straatjeugd. Ze was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats en bekocht dat met haar leven, triestig! Het aantal slachtoffers van de strijd tussen gewapende bendes in Cité Soleil en Martissant gaat steeds verder en eist dagelijks dodelijke slachtoffers, en spijtig genoeg soms onschuldige burgers, vrouwen en kinderen. De levensduurte treft de man van de straat. De inflatie klom de laatste maanden als een raket. Blijkbaar heeft de nationale bank op maandag 22 augustus, om daar iets aan te doen, dollars op de markt gegooid zodat de wisselkoers op één dag plots van 128 gourdes voor 1 $ ineens terugviel naar 112 gourdes voor 1 $). Maar of daarmee de prijzen gaan dalen is een andere vraag. Vanaf half Juli De Stichting Mamosa-Cunina is er geen brandstof meer te krijgen (gasoline and diesel). Daarmee gingen de prijzen voor het publieke vervoer sterk de hoogte in. Hoe mensen kunnen overleven is me een raadsel. De heropening van de scholen aanvankelijk vastgesteld voor maandag 5 september werd op 26 augustus plots verdaagd naar 3 oktober. Het klimaat van onveiligheid is daar de voornaamste reden van. Verder is er de economische situatie, waardoor alles peperduur wordt. Vele ouders krijgen het moeilijk om aan de nodige middelen te geraken om hun kinderen op de schoolbanken te krijgen. Op 7 september was er de zoveelste massale betoging die het sociale leven heel de dag lam legde. Betoging om de levensduurte, de brandstofschaarste de onveiligheid en de passiviteit van de regering aan te klagen. De betogers eisten ook het aftreden van de eerste minister Ariel Henri. De man van de straat is het kotsbeu en wil dat ook op alle mogelijke manieren laten aanvoelen. Aba mizè: Weg met die onhoudbare toestand!

Scheut nieuws

-Van 20 tot 22 juni waren alle confraters van Haïti samen in Bois de Laurence, waar onze Congolese confrater Bavon Mubakanda pastoor is, voor een dag bezinning (21 juni). We opteerden om dit daar te doen zodat het niet altijd de confraters uit het binnenland zijn die naar de stad moeten komen voor een bijeenkomst. Het was voor hen die in Port-au-Prince wonen
eveneens de gelegenheid om er eens “uit” te zijn. We lukten erin om veilig en wel de reis heen en terug te ondernemen. We werden bij deze bezinning begeleid door pater Herald JEAN, diocesane priester van het bisdom
Hinche, die eveneens professer is aan een filiaal van de katholieke universiteit. Van 26 tot 28 september gaan we dit overdoen, ditmaal in Dubuisson, een nieuwe scheut-parochie in het Noordoosten van Haiti, bij Trou du Nord, waar onze Congolese confrater Justin Tchimbambila pastoor is.


Op 7 augustus 2022 was ik 56 jaar priester. ik wou die dag toch niet onopgemerkt laten voorbijgaan en een dankmis opdragen voor die vele jaren in dienst van de missie. Omdat ik over geen vervoer beschikte en alle confraters uit de regio belet waren door hun parochie verplichtingen, celebreerde ik de eucharistie thuis samen met de jongeren van de Mamosa-familie, gevolgd door een gezellige maaltijd met een glaasje wijn, in familie. Als reactie op de aankondiging van dere verjaardag op de Facebook pagina van de CICM-LAC provincie en overgenomen op mijn eigen pagina, kreeg ik
heel veel sympathieke reacties van mensen die hun wensen stuurden.
Met dank !


-Op maandag 8 augustus waren de confraters uit de regio samen in ons huis in Delmas 33, om bij pot en pint de
75 ste verjaardag van Guido Vandecandelaere te vieren. We zijn nog met drie vlaamse missionarissen aanwezig in
Haïti. Guido, Jan Hanssens en ikzelf, zijnde de ouderdomsdeken van heel de LAC-provicie.


-Op maandag 12 september waren we nogmaals bijeen in het vormingshuis van Scheut in Cazeau. Daar had de opening van het nieuwe schooljaar plaats. Vier jonge mannen (foto 2) zullen er aan hun vorming als toekomstige scheutisten beginnen. Tijdens de eucharistieviering hadden we een
speciale gedachte voor onze amerikaanse confrater Tim Atkin, die dezelfde dag werd begraven in de VS. Hij was missionaris in Haiti en was onze provinciale overste vooraleer hij generale overste werd van de congregatie. Hij overleed in de VS op 8 september ll. Hij werd 74 jaar. Het was tevens de verjaardag van Arsène Ngongue Ndjamba, Scheutist uit Kameroen die pas aangesteld werd als lid van het team dat voor de vorming van jonge toekomstige confraters instaat. We hebben dat dan samen gevierd na de eucharistieviering bij een gezellig avondmaal.

De stichting Mamosa-Cunina

-Twee jaar geleden al had ik aan het dagelijks bestuur van onze scheut-provincie mijn ongerustheid voorgelegd over de toekomst van de stichting Mamosa-Cunina en het project dat ik in 2011 had opgezet. Het werd ook meer en meer duidelijk dat de stichting niet langer de middelen had om haar voortbestaan te verzekeren. Nu ik een dagje ouder wordt (80 jaar op 26 oktober a.s.), wil ik echt weten wat er met de sporthal en mijn jeugdwerking in het algemeen gaat gebeuren nadat ik er zelf niet meer actief meer kan mee bezig zijn of als ik er niet meer zal zijn. Ik vroeg in welke mate de LAC provincie van Scheut (LAC staat voor Latijns America & Caraiben – ttz. Scheut in Brazilie, de Dominicaanse Republiek, Guatemala, Haïti en Mexico) zich op één of andere manier zou kunnen integreren in deze werking. Op de vergadering van de provinciale raad van juni 2022 stond dit punt eindelijk op
hun agenda en ik kreeg daarna enkele heel interessante voorstellen die me een niet verwachte en heel aanvaardbare oplossing aanboden. Uiteindelijk werd overeengekomen dat de stichting na 27 jaar lang verantwoordelijk te zijn geweest voor de jeugdwerking door mij opgezet, binnen enkele weken de fakkel zal doorgeven aan Scheut in Haiti. De stichting Mamosa-Cunina zal daardoor ontbonden worden. Dit punt werd besproken met de leden van het dagelijks bestuur van de stichting die wel inzien dat er eigenlijk geen alternatief was. Het beheer van alle projecten van de stichting wordt overgenomen door de Missionarissen van Scheut in Haïti, die zullen verder zetten wat de stichting al zoveel jaren heeft gedaan en er een nieuwe dimensie aan geven. Het hoofdkwartier van het vernieuwde project zal het
sportcentrum zijn dat de stichting was beginnen bouwen en dat nu een
vormingscentrum voor Jongeren wordt. In dit centrum zal er plaats zijn voor : 1. De sportbond Banzaï en allerlei sportactiviteiten. 2. Het Hoofdkwartier van de KIRO jeugdbeweging. 3. Het kantoor van CUNINA voor het beheer van de peterschappen en cunina-projecten en tenslotte 4. Pastorale Vorming i.v.m. bv. Catechese. Verder komt er een kleine scheut-gemeenschap wonen in het centrum, gevormd door de confrater
die nationaal directeur is van de KIRO-jeugdbeweging en ikzelf, voorlopig benoemd als directeur van het centrum. Scheut (LAC) zal mee instaan dat al deze diensten de nodige faciliteiten hebben om te kunnen functioneren.
Scheut (LAC) zal mee zoeken om de nodige financies te vinden om het bouwproject afgewerkt te krijgen. Ik ben heel gelukkig met deze wending van zaken, waardoor de toekomst van dit mooie project en vooral het beheer van het sportcentrum en de sporthal verzekerd is. Deze nieuwe aanpak brengt wel mee dat de opvang van studenten in “Mamosa” volledig zal worden stopgezet. De nog resterende jongeren (7 nog) zullen dus het centrum moeten verlaten. Ze krijgen wel nog enkele maanden uitstel. Dat betekent niet dat ik geen studenten meer kan helpen. Maar dat zal dan maar kunnen in de mate van het mogelijke (financieel) en zonder ze logement aan te bieden. De cunina-peterschappen van de jongeren die in Mamosa woonden zullen nog wel verder gaan zolang ze op school zijn. Nancy zal voor
ons voor het huishouden zorgen en kan op die manier in het centrum blijven wonen samen met haar zoontje Ryan, en Thara en Kimberlie. Omwille van deze overstap zal de website genaamd “Fondation Mamosa- Cunina” binnenkort van uitzicht veranderen en zal de volgende nieuwsbrief een ander briefhoofdl hebben. - Van 28 juli tot 31 augustus, moest ik het stellen zonder auto. Ik leende op 28 juli mijn wagen aan Floraine die naar Mombin Crochu ging, met een chauffeur, naar het huwelijk van haar broer. Bij het oversteken van een rivier die gezwollen was door de voorbije regen, reed hij in een gat in de betonnen oversteek en de auto ging gedeeltelijk onder water. Gevolg : serieuze panne. Floraine liet hem naar Port-au-Prince slepen en afleveren in de garage waar ik altijd ga. Na diagnose liet men haar weten dat alle injectoren moesten vervangen worden en dat het repareren bijna 4000 $ zou kosten. Ondertussen betaalde Floraine dat allemaal en werd de wagen gerepareerd. De garage liet me wel weten dat ik om hem af te halen 30 liter diesel zou moeten meebrengen om hem terug aan de praat te kunnen krijgen. Ze hadden de brandstoftank moeten leegmaken omdat er teveel water in zat. Ik lukte er uiteindelijk in op zaterdag 27 augustus de nodige diesel te vinden (in ’t zwart en aan woekerprijs!) en liet die naar de garage brengen. Daarmee konden ze de wagen testen, wat pas op dinsdag 30
augustus gebeurde, en dan bleek dat er nog enkele reparaties hoog nodig waren. Uiteindelijk kon ik hem dan gaan ophalen op maandag 12 september. Meer dan een maand lang was ik daardoor serieus gekortwiekt voor de
enkele keren dat ik de wagen echt nodig had, om bv. naar de kerk te gaan, naar de bank (dat deed ik dan toch enkele keren te voet) of aankopen te doen zodat er eten op tafel kwam.

-Het stuk grond dat ik in 2012 aankocht voor de bouw van het sportcentrum was een deel van een perceel van 8 hectaren. Het was een terrein dat toen deel uitmaakte van een volledig afgesloten wijk die tot nu toe de naam
“Village Uldeca” heeft. Toen ik de grond kocht was alleen de kant ten noorden van het nog braakliggende perceel bebouwd. Aan beide uiteinden van deze village stond toen een grote metalen ingangspoort Om in de wijk binnen te kunnen moest men door één van die twee poorten. Aan mijn kant (zuidkant) verdween die poort op zekere dag en de rest van het terrein werd
in een minimum van tijd verkocht aan een dertigtal vrij gegoede mensen. Die 8 hectaren zijn nu volledig volgebouwd met een reeks mooie woningen. En er kwam een nieuwe straat, verlenging van de rue Hall die leidt naar de tweede poort aan de noordkant. Met de tijd kwam er meer en meer autoverkeer door die nieuwe straat. Nu de onveiligheid een voortdurende bedreiging vormt en men nooit weet wanneer één van de gewapende bendes er zou aan denken om hun territorium uit te breiden, besloten de
bewoners van de wijk om terug een ingangspoort te plaatsen aan de zuidkant, daar waar ze vroeger stond. Ze vroegen aan alle bewoners een bijdrage en de poort wordt gebouwd (zie foto – het sportcentrum is rechts vlak achter de poort in aanbouw) zodat men alleen door die poort van deze kant uit in de wijk zal kunnen komen. Er zal permanent een bewaker aanwezig zijn die dan de toegang kan verschaffen aan mensen die daarvoor in aanmerking komen.

Jeugd en sport (zie www.iwebbanzai.org)

-Op zaterdag 25 juni was het bijzonder druk in het sportcentrum van de stichting. Die dag organiseerde de groep “Amikal-Trezò Lokal” een volleybal tornooi 4 x 4 voor heren en damesploegen. Het ging over wedstrijden waar de ploegen zijn gevormd door 4 spelers of speelsters (in plaats van 6) en geen vervangingen mogelijk zijn. Om dit zware programma op één dag klaar te krijgen werden de wedstrijden gespeeld op twee terreinen. Daarmee werd voor het eerst gebruik gemaakt van het pas uitgetekende volleybal terrein in de sportzaal. Daar speelden de damesploegen al hun wedstrijden (foto 1) terwijl de herenploegen speelden op het buitenterrein (foto 2). Ze lukten erin het programma volledig af te krijgen voor de invallende duisternis hen zou beletten verder te doen. Foto 3 toont de twee ploegen die kampioen speelden. Het bleef gelukkig droog tot laat in de avond, waar een korte maar felle regenbui als een zegen over het gebeuren werd aangevoeld. De Haitiaanse nationale televisie was aanwezig en filmde het gebeuren en nam enkele interviews af. Ik kreeg ook de kans om voor de camera mijn zorg over mijn jeugdwerk en het afwerken van het project te laten horen. 

-Van 11 juli tot 5 augustus organiseerde Banzaï zijn traditioneel zomerkamp. Een dertigtal kinderen namen eraan deel. Gedurende 4 weken, van maandag tot vrijdag, kwamen ze elke dag naar het sportcentrum waar ze onder leiding van drie monitoren de gelegenheid kregen zich te ontspannen. Ze leerden er de knepen van de volleybal sport, konden zich uitleven in allerlei spellen, we hielden een tekenwedstrijd en een foto quiz. Het kamp werd afgesloten met een klein feest op vrijdag 5 augustus waarop ook de ouders waren uitgenodigd. De kinderen brachten enkele nummers en daarna werd er verder gevierd bij een stukje taart en een drankje, er werden beloningen uitgedeeld aan de winnaars van de uitgevoerde wedstrijden. Alle kinderen kregen dan nog een getuigschrift van deelname mee. Ze vroegen allemaal of we er nog geen week konden verder doen......

-Onze damesploeg was verwacht om deel te nemen aan een volleybal tornooi in Cap Haitien van 5 tot 7 augustus. Ze hadden ervoor getraind en ze zouden gaan met de wagen van de stichting. Frantz Joseph die de trainer van de ploeg is en meerdere malen chauffeur had gespeeld zou hen voeren. Ik besliste om zelf niet te gaan. Ze moesten uiteindelijk afhaken omdat de wagen niet beschikbaar was. Publiek vervoer voor een voltallige ploeg bleek financieel niet haalbaar en we konden geen enkel ander alternatief vinden. Spijtig.

-Op 6 augustus begon in de sporthal een kampioenschap zaalvoetbal. Dit kampioenschap werd georganiseerd door de jeugd van de wijk waar het centrum zich bevindt. Er namen 8 ploegjes van telkens 6 spelers aan deel. Telkens waren er heel wat supporters van de ploegjes die naar de wedstrijden kwamen kijken. De finale van dit wel gelukte kampioenschap (foto 2) werd gespeeld op  zondag 11 september

De organisatoren van dit evenement wilden daarmee een bijdrage kunnen leveren voor het project. Hoewel ze het zelf het niet gemakkelijk hebben konden ze me toch de ronde som van 10.000,00 gourdes (ong 90 Euro) overhandigen. Het resultaat van het beetje inkomgeld dat ze vroegen aan de supporters.

-De maand augustus betekende voor de volleybal activiteiten een maand rust. Na het sportkamp wilden we wel een korte stop inlassen en plaats maken voor de jeugd van de wijk voor hun wedstrijden in zaalvoetbal. De volleybal school herbegon op zaterdag 10 september. Onze damesploeg zal binnenkort ook de trainingen hervatten.

De bouw van de sporthal

-Nadat op 5 juni de betonnen vloer volledig gegoten was, werden de werken weer stopgezet in afwachting  van nieuwe fondsen te vinden om binnenkort weer een volgende stap te kunnen zetten. 

-Op woensdag 29 juni werd ik uitgenodigd voor een gesprek met de minister van jeugd en sport, mevrouw Raymonde Rival. Ik had maanden geleden dit contact aangevraagd via Jean Roland Dartiguenave, gekende voetballer uit de nationale selectie, die op het ministerie werkt en op 8 maart laatstleden het sportcentrum bezocht. Hij liet me toen verstaan dat zo een project best de aandacht van het ministerie zou krijgen. Ik vroeg hem toen om de huidige minister te kunnen ontmoeten. Na drie maanden kreeg ik daarvoor de kans. De heer Dartiguenave belde me ‘s middags op om dadelijk naar het ministerie te komen, uitnodiging die ik niet koud liet worden. Ik had daar een onderhoud met de minister,samen met de directeur voor de sport de Heer Jean Tholbert Alexis en Jean Roland Dartiguenave. Ik ging terug naar huis met een paar mooie perspectieven van steun vanwege het ministerie.  De minister beloofde het project te komen bezoeken, belofte die na meer dan twee maanden nog altijd niet werd ingelost. 

-Op zondag 28 augustus vierden Gustaaf van den Borne en zijn echtgenote  Marleen, vrienden van mijn zus Griet, in België hun gouden huwelijksjubileum. Zij hadden ons project opgegeven als ‘cadeau’ en dit leverde het schitterende bedrag op van 11.685 euro ! Deze formidabele gift betekent een serieuze stap vooruit in de afwerking van het bouwproject zeker nu dat de jeugdwerking in de toekomst verzekerd zal worden door een jonge ploeg scheutisten in Haïti zelf in samenwerking met de jonge ploeg Ayiti Cheri in België. Gust en Marleen en de mensen die met dit mooie initiatief meededen, heel hartelijk bedankt

-Ik wil in deze brief toch nog eens mijn dank uitspreken aan zovelen die hielpen om dit project de vorm te geven die het nu heeft. De vele gulle schenkers die al vanaf het eerste uur het bouwproject hielpen financieren, de leden van de groep Ayiti Cheri, die door hun acties een enorme steun gaven voor de bouw van de sporthal, de scholen en hun studenten die zich inzetten om een waardevolle steun te kunnen verlenen, door bv acties in de vorm van sponsortochten, de jubilarissen die het bouwproject als cadeau opgaven. Dankzij hen hebben we nu al een infrastructuur die functioneert. De talrijke zomeractiviteiten die er dit jaar plaatsvonden bevestigen de zin en de duurzaamheid van het project en belooft een toekomst voor de volgende generatie jongeren en de jeugdwerking. Dankzij de samenwerking met Scheut Haïti en de jonge ploeg van Ayiti  Cheri in Belgïe is de toekomst van het project dat ik 27 jaar geleden opzette, verzekerd. Met dank aan zovele weldoeners en weldoensters ! 


Tot zover voor deze keer. Met een warme en dankbare groet vanuit Haïti.                                            

Nieuwsbrief 

Januari 2022

Actualiteit in Haiti

Op vrijdag 10 december gingen de brandstofprijzen aan de pomp de hoogte in. Vooral diesel werd een stuk duurder. Vanaf maandagmorgen werden al protestbetogingen georganiseerd, die niet veel succes hadden en na enkele dagen niet meer werden hernomen.

In de nacht van 13 op 14 december even na middernacht veroorzaakte een tankwagen geladen met brandstof een verschrikkelijke ramp bij de oostelijke ingang van Cap-Haïtien.  Er wordt verteld dat de chauffeur van de tankwagen een motorrijder probeerde te ontwijken en daardoor  de controle over het stuur verloor met het gevolg dat de tankwagen kantelde en van zijn inhoud begon te verliezen. Het was toen omwonenden zich haastten om wat van de kostbaar geworden brandstof te kunnen meepikken dat de vrachtwagen ontplofte. Enkele tientallen mensen werden onmiddellijk verkoold in de gigantische vuurbal en tientallen anderen werden in verschillende mate verbrand. Het vuur verspreidde zich, verbrandde voertuigen, motorfietsen en een dertigtal huizen in een sfeer van totale paniek. De ziekenhuizen van de stad liepen over van de gewonden, de meesten van hen behandeld op de binnenplaatsen wegens gebrek aan ruimte. Er waren volgens de  laatste officiele cijfers 94 dodelijke slachtoffers.

Ik verneem dat de laatste 12 leden van de groep amerikaanse zendelingen, die door de Mawozo-400 bende op 16 oktober werden gegijzeld, juist geteld twee maanden later op 16 december werden vrijgelaten. Geen informatie over de omstandigheden waarin ze zijn vrijgekomen. Op 21 december verneem ik dan via het internationale nieuws dat ze niet werden vrijgelaten, maar wel ontsnapten in de nacht van 14 december en na een lange nachtelijke tocht te voet terug in de bewoonde veiliger wereld terecht kwamen.


Op 1 januari wordt hier traditioneel de onafhankelijkheid van Haïti gevierd. Aangezien de stad Gonaïves de plaats is waar deze onafhankelijkheid werd afgekondigd in 1804, wordt van het staatshoofd verwacht die dag in Gonaïves te zijn voor de herdenkingsviering. Ariel Henry, de eerste minister ging dus ondanks de bedreigingen geuit door enkele bendeleiders, toch naar daar onder begeleiding van een grote politiemacht, voor de kerkelijke dienst gevolgd door de te houden toespraak op de een daarvoor opgerichte stand. Bij het buitenkomen van de kerk werd hij en zijn gevolg onder vuur genomen en konden ze niet beter doen dan de benen te nemen en terug naar de hoofdstad te trekken. Er ontstond een vuurgevecht tussen zwaar bewapende bandieten en de politie waarbij toch een dode te betreuren was.

Ariel Henry, de aangestelde eerste-minister-president probeert met man en macht de gebroken potten te lijmen. De politieke leiders, oppositie en burgerbeweging kwamen op 30 augustus 2021 tot een soort regeerakkoord tijdens een bijeenkomst in hotel Montana. Volgens dit akkoord moest een  nationale overgangsraad (CTS) worden gevormd met 52 leden. Deze raad heeft op 30 januari de heer Alphonse Fritz Jean verkozen als de voorlopige president en de heer Steven Benoit als eerste minister. Dit voorlopig bestuur moet dan verkiezingen organiseren en zorgen dat er  een klimaat van veiligheid komt die deze stemming moet mogelijk maken. Ariel Henry veegt de vloer aan met het akkoord van Montana en verklaart dat de enige weg om een nieuwe president te hebben, de verkiezingen zijn die hij wil en zal organiseren. Ondertussen ontstond er al weer onenigheid tussen de ondertekenaars van het akkoord van Montana, Er zijn er die de genomen beslissingen willen in twijfel trekken. De machtswellust van de Haitiaanse politiekers is een kwaadaardigere microbe dan het corona-virus.


Op 21 januari 2022 had er  een internationale vergadering plaats, op uitnodiging van de eerste minister van Canada met deelname van eerste ministers van Canada, VS, Frankrijk, de Dominicaanse Republiek  en Haiti, over de chaotische toestand in haïti. Heel wat beloften over bijstand werden er gedaan….

De stichting Mamosa-Cunina (www.webmamosa.wordpress.com)

Van 29 december tot 2 januari was ik te gast bij Floraine Décembre in Dame-Marie. Floraine, trouw lid van de mamosa-familie, die onlangs eindelijk terug werk had gevonden, had me uitgenodigd enkele dagen bij haar en haar partner door te brengen. Ze werkt nu voor UNICEF in het Zuiden van Haiti en blijft daarom in Dame-Marie wonen, waarvan haar partner afkomstig is. Ze stond erop dat ik het vliegtuig zou nemen tot Jeremie en bezorgde me daarvoor een ticket. Ik zou zeker niet met de wagen zijn gegaan, want dan moest ik door een streek waar gewapende bendes de plak zwaaien. Haar echtgenoot kwam me ophalen aan de vlieghaven van Jeremie, hoofdplaats van de provincie Grande Anse. Vandaar ging het over een bar slechte weg die meer dan drie uur vroeg om 48 km verder in Dame-Marie aan te komen. Dit stadje is gelegen aan de kust (zie foto 1) in het uiterste zuidwesten van Haïti. Ik werd er als een koning ontvangen. Floraine en haar partner (zie foto 2) hebben er een mooi en praktisch huis gebouwd (zie foto 3).










Haar sympathieke partner, Jean Bertrant Enelas heeft er een bloeiende onderneming voor het aanmaken van drinkwater. Ze kunnen beiden nu goed rondkomen. Jean Bertrant is zeer actief verder in een civiele groep die zich inzet voor de ontwikkeling van de stad en de streek. Een streek die door opeenvolgende natuurrampen zwaar getroffen is geweest, waaronder vooral de tropische storm Mathieu (oktober 2016) en de aardbeving van 14 augustus 2021 voor heel wat vernieling hadden gezorgd. Wat de aardbeving betreft waren er in Dame Marie geen slachtoffers, maar wel heel wat schade aan gebouwen. Op 30 december organiseerden ze een eindejaars feest bij hun thuis waar voor een zestig mensen waren uitgenodigd. Vriidag avond (31 december) concelebreerde ik met de pastoor van de parochie om de overgang van het jaar te vieren. Jean Bertrant en Floraine reden me zondagmorgen vanaf 3.30 uur terug naar de vlieghaven van Jeremie, vanwaar Floraine dan verder reed naar Les Cayes waar de zetel van haar werk is. De vlucht van Jeremie naar Port-au-Prince duurt ongeveer 40 minuten. Ik was om 10 uur veilig en wel terug thuis.

-Op zaterdag 29 januari was ik aanwezig op de huwelijksviering van Kettlie Louis (Suze) in Hinche. Suze is coördinatrice van Cunina voor de werking van deze organisatie in twee stadjes in het binnenland (Mombin Crochu en La Victoire). Het huwelijk werd ingezegend in de katedraal van Hinche. Het was een indrukwekkende viering voorgegaan door 7 priesters, waaronder de pastoors van Mombin Crochu, van La Victoire en van Hinche. Daarna was er een receptie in “Maguana hotel” het enige grote hotel in Hinche. Haar echtgenoot, Jim Geffrard is van Vallières afkomstig. Hij en Suze waren medestudenten aan de universiteit.

-Dezelfde dag verneem ik dat Esther Jean-Baptiste, dochter van een onderwijzer van de parochieschool in Mombin Crochu en voormalig Cunina-petekind, in Port-au-Prince op 28 januari werd gekidnapt. Met de hulp van haar peterschap had ze kunnen studeren en was ze verpleegster geworden. Ze had werk gevonden in de hoofdstad. Ik heb verder nog geen nieuws over deze tegenslag die dit mooie gezin treft.

Jeugd en Sport (zie www.iwebbanzai.org)

Tijdens het weekend van 18 en 19 december organiseerde Banzaï zijn tweede uitgave van een jaarlijks tornooi “Bouyon Boul” genaamd. Het werd een succes. We hadden vier herenploegen en vier damesploegen die deelnamen. Banzaï deed mee met de damesploeg (zie foto). Ze haalden de finale die ze spijtig genoeg verloren. Het lukte ons erin het voorgestelde programma volledig af te werken tot vreugde van de deelnemers en de talrijk opgekomen supporters. Het was opvallend het commentaar te horen van velen onder hen, zeggend dat ons sportcentrum nu de enige plaats was waar ze veilig konden volleybal spelen. Duidelijk bewijs dat de bouw van onze sporthal beantwoord aan een reele nood aan sportinfrastructuur.              










Samenwerking tussen de Stichting Mamosa-Cunina en een jeugdgroep “Amikal”.

Enige tijd geleden leerde ik het bestaan kennen van een groep gesticht door topsporters uit de volleybal, die sinds enkele jaren verschillende activiteiten organiseerden die helemaal in de lijn liggen van wat de Stichting Mamosa-Cunina wil doen. In een land waar de overheid gewoon geen aandacht heeft voor de jeugd, laat staan sportmensen, willen ze door de activiteiten die ze organiseren de Haitiaanse sportbeoefenaars de nodige waardering doen krijgen, proberen de sportbeoefening rendabel te maken en de kwaliteit van de sport te verbeteren. Enkele volleybal spelers begonnen met dit initiatief in 2008 tijdens een volleybal tornooi in Petit Goâve. Na de aardbeving van 2010 hernam de groep zich onder de naam Trezò Lokal (Lokale Rijkdom).  Het gaat niet alleen over een nieuwe slogan, ze willen hiermee doen verstaan dat het hoogst nodig is dat jonge mensen een andere kijk op het leven kunnen hebben, ondanks de moeilijke situatie waarin ze in Haiti moeten overleven. Ze willen dat jonge mensen zichzelf, hun taal en hun cultuur leren waarderen en ze willen vechten opdat sportmensen de nodige waardering zouden vinden bij instellingen die als taak hebben met jeugd en sport bezig te zijn (Ministerie van Sport, Sport federaties, enz). De groep begon regelmatig sportactiviteiten, aanvankelijk volleybal, te organiseren. Na ons tornooi van 18-19 décember had ik een bijeenkomst met het dagelijks bestuur van deze groep, gevormd door zeer bekende topsporters in volleybal. Daarin kwamen we overeen om samen te werken in het realiseren van een reeks activiteiten voor de jeugd. Ik werd meteen opgenomen als nieuw lid van hun dagelijks bestuur. Zie : https://www.amikalgroup.com










 

Seminarie voor scheidsrechters van volley-ball

-Een eerste resultaat van de samenwerking tussen beide instellingen was de organisatie van een seminarie voor kandidaat scheidsrechters en tellers in volley-ball. Deze vorming werd gehouden op zaterdag 8 januari en zondag 9 januari 2022 in het sportcentrum van de stichting Mamosa-Cunina. Er waren een twintigtal deelnemers en deelneemsters komen opdagen. Ikzelf bekend om mijn grondige kennis van de volleybalregels en de taak van de tellers leerde de kandidaat tellers wat hun verantwoordelijkheid is en hoe ze een scheidsrechtersblad moeten invullen. Ik had daarvoor een power-point voorstelling klaargemaakt, die het aanleren van deze technieken gemakkelijker maakte. Ik kreeg heel de groep bij mij thuis binnen geinstalleerd zodat ik de voorstelling op de muur kon projecteren bij daglicht. Deze vormingsdagen waren een succes en de vraag om dat nog te doen was groot.

De bouw van de sportzaal

-Begin december 2021 kon Ayiti Cheri met fierheid laten weten dat de betaling van de Astra hangar was afgesloten, een jaar voor de toegekende termijn. De totaalprijs van deze hangar was 106.000,00 Euro. Daarmee kan van dan af het resultaat van alle nog te ondernemen acties volledig naar Haïti gaan.

-Op dinsdag 14 december kreeg ik telefoon van de stichting Sogebank. Deze instelling beloofde om de linoleum (Taraflex) die boven op de betonnen vloer moet komen te zullen bekostigen. Op 2 februari kreeg ik bezoek van de verantwoordelijken van deze stichting die me zeiden hun belofte te houden maar ze zullen pas in actie komen als de betonnen vloer is afgewerkt.

-Op woensdag 26 januari kon ik deelnemen aan een google-meeting van de groep Ayiti Cheri. Een goede vergadering die de inzet van alle leden toont en een hart onder de riem is voor mij bij de realisatie van het sportproject in dienst van de Haitiaanse jeugd.

-Ik ben blij te kunnen meedelen dat de werken terug werden hernomen op maandag 31 januari, dit dank zij de steun van velen onder u. Eind januari kon ik verheugd vaststellen dat we dank zij vele giften, ontvangen sinds oktober van vorig jaar, via SOS-scheut, we nu over een bedrag beschikten van 20.000 dollar. De bouwfirma herzag de schatting van de kosten voor het gieten en inplanten van de betonnen vloer, met een nieuwe te volgen strategie. Aangezien de bijdragen druppelsgewijze binnenkomen zullen ze de vloer (34 x 24 m) nu opdelen in segmenten van 6 x 4,25m, die opeenvolgend zullen worden gegoten. Aldus kan het werk verder gaan op ritme van de financiele mogelijkheden. Ik rekende uit dat we op dit moment nog een tekort hebben van 27.000,00 $ (een goede 24.000,00 Euro) om de betonnen vloer helemaal klaar te hebben. Dan zullen we klaar zijn om deze betonvloer met een tataflex-linoleum te bedekken.

Giften blijven nog steeds heel welkom en kunnen gestort worden naar volgende rekeningen: Voor mensen die een attest willen (als ik goed ben ingelicht zou deze dan voor 45 % aftrekbaar zijn!) naar: 

Scheut Ontwikkelingssamenwerking / IBAN: BE82 0000 9019 7468 / BIC: BPOTBEBI, met vermelding: Voor project : 02.509.008 / F.J.-P.S. / Hoet Jan / Delmas-Ha.

Voor mensen die geen attest nodig hebben: Storten naar:  “Ayiti Cheri” BE 40 7330 5407 1163.

Tot zover voor deze keer.

Met een warme en dankbare groet vanuit Haïti.                                                                                                               

Nieuwsbrief 

mei  2021

Beste Vrienden, 


Op 30 april vernam ik het onverwachte overlijden van mijn schoonbroer, Jo Suykerbuyk. Dit afsterven heeft me diep getroffen. Ver van de rouwende familie voel ik me toch zeer nauw betrokken bij hen en deel in het verdriet van vooral mijn zus, Ann, hun kinderen en kleinkinderen. Tijdens mijn verblijf in Belgie voor enkele weken verlof, was ik de laatste twintig jaar steeds “thuis” bij Jo en mijn zus Ann. Ze waren daarbij echte waardevolle supporters voor mijn jeugdwerking in Haïti. Ze toonden dat op vele manieren door hun gewaardeerde steun en inzet bij het organiseren van alle mogelijke acties ten gunste van Mamosa, zoals de optredens van het koor “Ars Musica” dat Jo vakkundig leidde. De hartoperatie die hij op maandag 26 april onderging kende niet het verwachte resultaat. Ik weet geen blijf met mijn verdriet bij dit te vroege heengaan. 

In deze nieuwsbrief geef ik nog maar eens informatie over de hopeloze situatie in Haïti, waar het land volledig in handen is van gewapende bendes, die ongestraft op klaarlichte dag doen wat ze willen. Daar tegenover een politie die machteloos moet toekijken hoe ze worden belachelijk gemaakt door deze bandieten. Kinderen van 10 jaar lopen in de wijken die ze controleren rond met wapens die zelfs de politie niet heeft. Van waar ze die wapens in de hand krijgen, is de grote vraag. We proberen niet te gestresseerd te geraken. Ik kom nog alleen maar buiten om de hoogstnodige boodschappen te doen zodat er eten op tafel komt voor de mensen die in het sportcentrum wonen. Ik probeer het hoofd koel te houden om de jonge mensen waarmee ik het te doen heb een minimum aan aandacht te kunnen schenken. Ondanks de moeilijkheden proberen we langzaam maar zeker toch een stapje verder te zetten met het bouwproject van de stichting. We blijven hopen dat het hier toch eens zal veranderen....

Actualiteit in Haiti

Op zondag 11 april werd rond 9 uur in de voormiddag een groep van 12 mensen gekidnapt in de streek van Ganthier, stadje op de weg van Port-au-Prince naar de grens met de Dominicaanse Republiek in Malpasse. Deze gijzeling werd uitgevoerd door een gewapende bende, “400 Mawozo” (Op de foto ziet men de leiders van deze bende, die 400 leden zou tellen, die een opgenomen videoboodschap naar de pers stuurden, waarin ze op een arrogante manier hun misprijzen voor het gezag tonen en dreigen de slachtoffers om te brengen). Deze gang  opereert in de streek van Croix des Bouquets. Ze gijzelden deze mensen die op weg waren naar de aanstelling van pater Anel Joseph als pastoor van een nieuwe parochie. Het gaat over 5 priesters, één priester van het bisdom  en 4 leden van de Société Saint Jacques, waaronder één met Franse nationaliteit. Verder twee religieuzen, een Haïtiaanse en een Franse zuster. En dan nog de moeder en de zuster en een ander lid van de familie van pater Anel Joseph. De bandieten zouden 1 miljoen dollar losgeld eisen. Dezelfde dag werd rond 11 uur ’s avonds een geneesheer en een andere burger gegijzeld, hier in de buurt. Dezelfde dag werd in de streek van Canapé Vert de heer Patrick Thebaud, 57 jaar, vader van drie kinderen, koelbloedig neergeschoten in zijn wagen. Hij probeerde blijkbaar te vluchten voor enkele bandieten die hem wilden gijzelen. Deze toestand word onhoudbaar en de overheid doet blijkbaar of zijn neus bloed en doet niets (of kan niets doen ?) om deze plaag in te dijken. De bischoppenconferentie liet weten dat op donderdag 15 april alle katholieke scholen hun poorten zouden dicht houden als protest tegen de onveiligheid en gijzelingen. Ze vroegen om op de middag alle kerk-klokken van het land te luiden en hielden een eucharistieviering in de St. Pieterskerk van Petion-Ville. Alle bisschoppen concelebreerden. De moeder van Pater Anel werd vrij gelaten na een week. Maar alle anderen waren na veertien dagen nog steeds in de handen van de gijzelaars. Op 12 april gaf de eerste minister Joseph Jouthe zijn ontslag en werd dezelfde dag nog vervangen door de huidige minister van buitenlandse zaken, de heer Claude Joseph. Het is de zesde eerste minister onder Jovenel. De president is er zich blijkbaar nog altijd niet van bewust dat hij door zijn ondemocratisch handelen het land regelrecht naar een onherstelbare chaos leid. Hoe is het toch mogelijk dat de grootmachten en de Verenigde Naties zulk een corrupt en repressief regime blijven steunen. Ze moedigen de president aan en beloven hem geld om zijn ongrondwettelijk referendum en verkiezingen te organiseren in de loop van het jaar. Elk weldenkend mens weet dat dit in de huidige situatie in Haïti gewoon niet mogelijk is. De bisschoppen vroegen opnieuw om van 21 tot 23 april, gedurende drie dagen alle instellingen van de katholieke kerk gesloten te houden, zoals scholen en de universiteit. Op vrijdag 23 april werd de Haïtiaanse zuster en twee andere van de gegijzelde Haïtiaanse vrouwen vrijgelaten. Desondanks blijven de kidnappingen gewoon doorgaan aan een onrustwekkend ritme, tot drie tot vijf personen per dag. Op de foto’s ziet u Pater Michel Briand en zuster Agnes Bordeau, de twee religieuzen met franse nationaliteit, die op 11 april werden gegijzeld in Croix de Bouquets, door de bende Mawozo 400. Op 30 april verneem ik dat ze werden vrijgelaten. Uiteindelijk dan toch een goede afloop van een smakeloze soap ...

De stichting Mamosa-Cunina (www.webmamosa.wordpress.com)

-De Mamosafamilie kreeg een nieuw lid bij. Kimberlie PIERRE, geboren op 26 januari 2009 als dochter van Marie-Louise SILHOMME, allenstaande moeder met twee kinderen. Marie-Louise was afkomstig van Saint Louis du Nord (streek van Port-de-Paix) in het Noord Westen van Haïti. Ze kwam als jonge vrouw naar Port-au-Prince waar op 2 oktober 2004 haar eerste kind, Rolando Exavier, werd geboren uit een relatie met Roland Exavier. Deze relatie ging stuk kort na de geboorte van haar zoon. In 2007 ging ze een nieuwe relatie aan met Ronel Pierre, vader van Kimberlie. Ronel stierf in 2013 ten gevolge van een moto ongeluk. De vader van Rolando stierf in 2015. De jonge weduwe probeerde de eindjes aan elkaar te knopen met haar twee kinderen zonder vader. In 2018 schreef ze beide kinderen in in onze volleybal school. Zo leerde ik deze kleine familie, moeder en twee kinderen kennen. Ze woonden in de buurt zodat ik hen ook thuis bezocht. De twee kinderen waren elke zaterdagmorgen op de afspraak in de volleybal school. Vooral Rolando (Dodo) ontpopte zich als een talentvolle jonge speler. Beide kinderen gingen naar dezelfde school. In september 2020 vertoonde de moeder plots tekenen van waanzin. Ze werd door haar familie opgevangen en naar haar geboortestreek gestuurd, terwijl de kinderen onderkomen kregen bij een oom die in Bon Repos, 10 km buiten de hoofdstad woont. Daardoor zag Kimberlie plots haar schoolgaan afgebroken. Voor Kimberlie was het niet mogelijk om van zover naar school te komen, beperkt ook door de heersende onveiligheid. Ze verloor aldus 3 maanden klas.  Getroffen door de opeenvolgende tegenslagen die deze kleine familie troffen, kwamen Nancy en ik overeen om Kimberlie bij ons in huize Mamosa op te nemen tijdens het schooljaar, zodat ze terug naar school kon, wat ondertussen gebeurde. Ze is momenteel leerlinge in het 7º AF (vroeger eerste middelbaar) in de school “Institution Classique des Frères Unis” à Delmas 75. Kimberlie is het zoveelste bewijs dat mijn sportactiviteiten heel wat kinderen toelaten de weg naar de schoolbanken te vinden. Kimberlie kreeg ondertussen mijn vriend, de heer Franki Geukens als Cunina-peter, ter vervanging van Nancy die haar studies beëindigde. Op die manier zijn haar schoolonkosten voorlopig volledig gedekt.

-Ondanks de gespannen toestand kunnen de jongeren die in het centrum wonen toch nog altijd dagelijks naar school. Voor mij steeds een opluchting als ze allemaal goed en wel terug thuis komen ’s namiddags. De USB hogeschool vraagt wel dat de leerlingen niet meer in uniform naar school komen. Dan blijken ze minder kans te maken om gegijzeld te worden. Schoolkinderen en studenten zijn blijkbaar voorkeur voor de bandieten die op die manier aan geld willen geraken. 

Jeugd en Sport (zie www.iwebbanzai.org)

-Het regionaal volleybal kampioenschap gaat voorzichtig voort, ondanks de moeilijkheden omwille van de toestand in Haïti. Onze twee ploegen kwamen weer in actie op zondag 11 april. Onze meisjes verloren hun match met 1 tegen 3 sets van EVHS, de ploeg van de volleybal school verbonden aan de enige sportzaal van de hoofdstad.  Het was de eerste keer dit seizoen dat ze een wedstrijd verloren. Onze herenploeg had weer 5 sets nodig om te winnen van de ploeg Magic. Onze twee ploegen blijven wel aan de kop van het klassement. Het is wel goed dat onze spelers en speelsters zich wat kunnen ontspannen dank zij de sport. We voelen sterk aan dat zij gestresseerd zijn door de socio-politieke situatie van het land. We proberen onze trainingen normaal te laten doorgaan, twee maal in de week. Onze dames vooral zijn extra gemotiveerd en zijn altijd voltallig aanwezig. Op zondag speelden ze hun laatste match van de voorronde tegen Evgas, een wedstrijd die ze wonnen in drie sets. Ze doen daardoor mee aan de play-offs, die volgende weekend beginnen.

-Op woensdag 19 mei viert onze sportbond “Banzaï” zijn vijf en twintigste verjaardag. Officieel gesticht in het onthaalhuis Mamosa, op 19 mei 1996, groeide Banzaï uit tot een goed georganiseerde sportvereniging. Met de beperkte middelen waarover we konden beschikken, via de stichting Mamosa-Cunina, zonder sponsors, lukten we er toch in om Banzaï te doen zijn wat het geworden is : Een goed werkende sportbond, aangesloten bij de nationale volleybal federatie. We beantwoorden volledig aan de gestelde voorwaarden om een erkende sportvereniging te zijn, zoals het hebben van gehomologeerde statuten, een dagelijks bestuur, een algemene vergadering die minstens één maal per jaar word samengeroepen. We tellen een paar honderd leden, spelers en speelsters die deelnemen aan alle mogelijke competities georganiseerd in Haïti. We namen enkele keren deel aan tornooien in het buitenland (USA, Jamaica en de Dominicaanse Republiek). De vele trofeeën die in ons bezit zijn getuigen van de fantastische resultaten behaald in de voorbije 25 jaar in de vele compétities waaraan Banzaï deelnam. We hebben een bloeiende volleybal school en houden een jaarlijks sportkamp. Er is verder plaats voor allerhande andere activiteiten zoals uitstappen en een jaarlijkse dag aan zee en we nemen tijd om aan onze jongeren vorming aan te bieden over belangrijke onderwerpen. We kunnen terugblikken op 25 mooie jaren en vooruitzien naar een nieuwe periode waarin we zullen proberen om te overleven in een land waar de overheid de jongeren gewoon vergeet. Op zondag 25 april hadden we een vergadering met de leden van het dagelijks bestuur en daarin beslisten we om deze verjaardag toch niet onopgemerkt te laten voorbijgaan. Op zondag 16 mei zal ik een dankmis opdragen in de kerk waarin ik elke zondag voorga in de eucharistieviering. Alle leden van de sportvereniging zijn verder uitgenodigd op zaterdag 29 mei om deze verjaardag samen te vieren achter gesloten deuren. We zullen een volleybaltornooi organiseren met ploegen uitsluitend samengesteld met spelers en speelsters die lid zijn van Banzaï. Er zal musicale omlijsting zijn en aan alle aanwezigen zal een feestmaaltijd worden aangeboden.

De bouw van de sportzaal

-De fondsenwerving die ik in gang zette met “www.sportfunder.com”. om het overleven van Banzaï te kunnen verzekeren, liep op 31 maart ten einde en bracht 430 $ op. Het ging over vijf stortingen gedaan 2 dagen voor het afsluiten van de campagne. Sportfunder had 3000 $ als doelbedrag gezet. Toen ik op de valreep toch vernam dat er mensen waren die uiteindelijk toch nog wilden bijdragen, vroeg ik de actie te verlengen. Ondertussen begon Emilia Edouard op Facebook met de groep “Banzaï” waarvan al vlug meer dan dertig Banzaï vrienden lid werden, waaronder heel wat voormalige spelers en speelsters van de club die nu in de VS of Canada wonen. Ze spraken af hun bijdragen voor de bouw van de sporthal aan Wislyne Pierre over te maken. Wislyne was kostganger in Mamosa en speelster en later lid van het dagelijks bestuur van Banzaï. Ze is nu secretaris van de Haïtiaanse missie bij de Verenigde Naties en woont daarom in New York. Ze zal de verkregen giften doorsturen naar Haïti. Dit initiatief kent blijkbaar een sneeuwbaleffect. Verschillende onder de leden van deze groep stortten enkele mooie bijdragen, een hart onder de riem bij mijn zoeken naar middelen om het project afgewerkt te krijgen. Op 1 mei liet Wislyne me weten dat ze al 690 $ had ontvangen.

Op 23 april konden we dan toch weer een klein stapje vooruit zetten, dank zij enkele bijdragen die in totaal 3000 $ voor het project opbrachten. Daarbij was er ongeveer een 1700 $ afkomstig van twee voormalige kostgangers van Mamosa die nu in het buitenland wonen (VS en Canada). Ingenieur Evens Louis die zich echt inzet om te helpen, kon een graafmachine huren en die begon met het verder uitgraven en nivelleren van de ruimte waar de betonnen vloer moet komen. Nu gaan de werken verder om deze ruimte klaar te maken met een verharde ondergrond en de ijzeren bewapening voor de betonnen vloer.

Mijn neef Stijn Coenen, voorzitter van de steungroep “Ayiti Cheri” was gepland om deze maand voor enkele dagen naar Haïti te komen om het project te bezoeken. Ik vroeg hem dit bezoek uit te stellen omwille van de heersende onveiligheid.


Giften kunnen gestort worden naar volgende rekeningen: Voor mensen die een attest willen (als ik goed ben ingelicht zou deze dan voor 60 % aftrekbaar zijn!) naar:  

Scheut Ontwikkelingssamenwerking / IBAN: BE82 0000 9019 7468 / BIC: BPOTBEBI, met vermelding:

Voor project : 02.509.008 / F.J.-P.S. / Hoet Jan / Delmas-Ha. 

Voor mensen die geen attest nodig hebben: Storten naar:  “Ayiti Cheri” BE 40 7330 5407 1163.


Tot zover voor deze keer. Tot een volgende brief binnen enkele weken. Met een hartelijke groet vanuit Haïti.


Jan Hoet

Nieuwsbrief 

october  2020

Beste Vrienden, 


October 2020. Ik bied u een nieuwe nieuwsbrief aan met een relaas van de gebeurtenissen van augustus en september. Vooral de maand september werd gekenmerkt door droevige gebeurtenissen, verdriet, tegenslagen en ontgoochelingen.


Actualiteit in Haïti


-De kranten van de laatste dagen geven geen officiële cijfers meer van het ministerie van volksgezondheid, over de situatie van de Corona pandemie in Haïti: De laatste meldingen spraken van een 220 sterfgevallen, sinds maart 2020. Precies of er hier geen covid-19 meer is ... In elk geval heb ik in de regio waar ik woon nog geen enkel geval gekend. Ook heb de indruk dat in vele gevallen mensen met besmetting dat proberen te verbergen en niet naar een kliniek of dokter gaan wanneer ze ziek zijn. Ze proberen zich thuis te behandelen met hun natuurlijke geneesmiddelen, die blijkbaar soms goed resultaat geven. Vanaf half augustus werden de maatregelen versoepeld en mochten bepaalde activiteiten waar meer dan 10 mensen aan deelnamen terug doorgaan. De scholen gingen dan ook terug open en proberen hun onderbroken schooljaar vol te maken. Het nieuwe schooljaar zal dan in okober of november beginnen. Er bestond wel een beperkt systeem van lessen en huiswerk via internet, maar dat was alleen voor sommige elitescholen. Kerkdiensten konden terug gehouden worden met meer volk. De nationale voetbalcompetitie ging opnieuw van start en sportwedstrijden konden terug doorgaan. Op vele plaatsen waar veel volk samentroept, zoals de markten, zie ik nog weinig mensen met een masker.

-President Jovenel, fel onder druk van de Verenigde Staten en de internationale gemeenschap, wil in 2021 verkiezingen organiseren en moest er daarvoor in lukken een kiescommissie samen te stellen met vertegenwoordigers van verschillende instellingen uit de maatschappij. De meeste organisaties bedankten echter voor de eer en hij deed dan maar beroep op scheur-organisaties. Op 22 september werd deze lukraak gevormde commissie officieel voorgesteld. De meerderheid van de politieke klasse verwerpt deze kiesraad als onwettig. Deze nieuwe kiesraad moet een referendum rond de grondwet organiseren, moet zorgen voor herziening en aanpassing van de grondwet, en moet de verkiezingen organiseren in 2021 voor een nieuw parlement, nieuwe gemeentelijke overheden en een nieuwe president. Velen twijfelen er sterk aan dat hij er zal in lukken deze verkiezingen te doen doorgaan.

-Hier in Haïti gaat de socio-politieke toestand van kwaad naar erger. En dit niet vanwege de Corona pandemie. Het zijn nu bendes die het land onder controle houden. Ze zijn zo sterk aanwezig en tot op de tanden gewapend dat ze zich verenigden in een soort federatie de “Federatie van de gewapende bendes van G9 in familie en geallieerden” genaamd. Het is een samenhang van negen bendes, die wordt geleid door Jimmy Chérizier, alias Barbecue, een ontslagen politieman en nu bendeleider. Deze bandieten circuleren vrij in de stad en worden niet verontrust door politie noch door justitie. Vaak zijn ze veel beter uitgerust dan de nationale politie. Ze geven arrogante intervieuws op TV en doen waar ze zin in hebben, dwz. Stelen, plunderen, brandstichten en moorden, zonder daar aan iemand rekenschap van te moeten geven. Men zegt dat deze De G9-alliantie sterke banden zou hebben met de regering van president Jovenel Moïse. We leven hier in een toestand van georganiseerde criminaliteit, onder het toeziend oog van de overheid. Op vrijdag 28 augustus werd de voorzitter  van de orde van de advocaten, Monferrier Dorval, laffelijk vermoord in zijn woning. 

-In het Haïtiaanse politiekorps is er een groep rebellen die eveneens op straat komt. Ze zijn daarbij vergezeld van amokmakers, en zaaien wanorde en vernieling, om hun eisen kracht bij te zetten. Deze groep kreeg de naam van  Fantom 509. Ze eisen het recht om een erkende politievakbond te hebben en willen de vrijlating verkrijgen van een collega-politieman die gevangen zit op beschuldiging van moord. Tijdens een betoging door deze groep georganiseerd op maandag 14 september, stond de gewone politie daar wel op te kijken, maar ze kwam niet tussen. Gedurende deze betoging zaaide Fantom 509 paniek, zodat de scholen dicht bleven. Ze staken dienstwagens van staatsinstellingen en gebouwen waarin diensten zijn ondergebracht in brand. Ze kregen waarom ze vroegen en hun collega werd uit de gevangenis ontslagen.

-Begin september deed de nationale Bank van Haïti (BRH) een paar miljoen dollars van de hand. Kort daarop steeg de gourde plots in waarde. Maar de prijzen in supermarkten en winkels ging daarmee niet naar beneden. De banken maken zich rijk met het spelen met de wisselwaarde, maar de kleine man die dikwijls steun van zijn familie krijgt via geldtransfers, krijgt wel dollars die plots in waarde verminderen, maar niet het voedsel dat hij ermee moet aankopen. Op het moment dat ik deze nieuwsbrief verstuur, krijgt men 60 gourdes voor één dollar. Op 1 september was dat nog 120 gourdes. Een herwaardering van 50 % op één maand tijd. Daarmee is het geld dat ik ontvang via giften van het buitenland, omgezet in lokale munt, maar de helft van wat ik een goeie maand geleden er voor in de hand had. Op 4 oktober ging ik naar de supermarkt en constateerde wel een daling van de prijzen van sommige producten. De overheid beweert dat de waarde van de gourde gestabiliseerd zal worden en blijven, maar ik vrees dat het een voorbijgaande trend is en we binnenkort terug zullen gaan naar een waardevermindering van de nationale munt.

Nieuws van het thuisfront

We zijn vereerd te vernemen dat op 14 december aanstaande, Mevr. Sophie Vangheel zal worden gevierd in Geel, ter gelegenheid van het ereburgerschap van deze stad dat haar dan officieel wordt aangeboden. Mevr. Sophie stichtte in 1990 Cunina en vandaag de dag staat ze nog steeds aan het roer van haar organisatie. Onze oprechte gelukwensen bij deze erkenning van haar enorme verdiensten in dienst van zovele duizende kinderen in Haïti, Nepal, Oeganda, de Filipijnen, Zuid-Afrika, Brazilië en Peru, die door haar onbegrensde inzet de weg naar degelijk onderwijs hebben gevonden.

SCHEUT-nieuws

-Op 19 september waren we met een mooie groep scheutisten samen in La Victoire, voormalige scheut-parochie in het noorden van Haïti, voor de uitvaart van mevrouw Derilus Bureau, moeder van Degela Bureau, Haïtiaanse confrater, missionaris in Congo. Ze was eveneens de grootmoeder van Brigitte en Thesnie Belotte, twee voormalige pensionaires van Mamosa en Cunina-petekinderen. Brigitte werd verpleegster en Thesnie burgerlijk ingenieur. Pater Degela kon spijtig genoeg niet aanwezig zijn op de begrafenis van zijn moeder, weerhouden in Congo vanwege de pandemie en problemen om een visum vast te krijgen. Het was een aandoenlijke viering waarin de mensen een gesproken getuigenis van pater Degela konden beluisteren.

-Op woensdag 23 september vernamen we het overlijden van onze confrater Luc Deveugele, vele jaren werkzaam in Haïti. Hij was enkele weken geleden naar België vertrokken om nodige medische zorgen te ontvangen. Zijn toestand was er  blijkbaar vrij snel verergerd. Hij leed aan agressieve longkanker die hem onverwacht snel fataal is geworden. Hij werd 71 jaar. Op 1 oktober, de dag van zijn uitvaart in België, waren de scheutisten van Haïti samen voor een eucharistieviering, in de kapel van de zusters van Sint Vincentius, waar Luc de laatste jaren zijn pastorale zorgen had aangeboden. Na dit heengaan zijn we nu in Haïti nog met drie vlaamse confraters. Guido Vandecandelaere, Jan Hanssens en ikzelf. Ik ben daarvan de oudste en tevens ouderdomsdeken van heel de groep, een bonte mengeling van 6 nationaliteiten, missionarissen uit Vlaanderen (3), Congo (6), de Filippijnen (3), Kameroen (1), Tchad (1) en Haïti (4). 


-Op zondag 27 september werd onze Congolese confrater Felicien Ntambue Kasembe in Kabinda (Democratische Republiek van Congo) bisschop gewijd. Hij was tot nu lid van de generale raad van de congregatie van Scheut en werd door paus Franciscus op 23 juli ll. aangesteld om de nieuwe bisschop van Kabinda te zijn. Kabinda is de hoofdstad van de Lomami  provincie in Congo. Gelegen in de streek van Kasaï op een 150 km ten oosten van Mbujimayi. Vele scheutisten waren aanwezig op de plechtigheid. Ze waren gekomen vanuit verschillende streken in Congo, vanuit Zambia, Nigeria en zelfs Mexico. Onze generale overste, pater Charles Phukuta Khonde was speciaal van Rome gekomen om op de wijding aanwezig te zijn. Scheut telt op de dag van vandaag in Congo negen bisschoppen, waarvan er vier al met pensioen.

De stichting Mamosa-Cunina (www.webmamosa.wordpress.com)

Dood en leven in Mamosa

-Op woensdag 9 september vernamen we het triestige nieuws dat Yasmina Jean, jarenlang kostganger in Mamosa en vele jaren cunina-petekind, overleden was.  


Ze werd op dinsdag 3 augustus geopereerd, maar later bleken er complicaties te zijn opgetreden. Ze werd op woensdag 12 augustus terug geopereerd en een derde keer op zaterdag 15 augustus.  Ik bezocht haar regelmatig en zag dat haar toestand niet veel verbeterde. Op 24 augustus moest ze weer terug onder het mes. Ik ging ze de dag voor haar dood voor de zoveelste keer bezoeken en zag dan precies beterschap. Ze was hard vermagerd maar deed me uitgeleide tot aan de deur van de kliniek. En dan nog geen 12 uur later te vernemen dat ze was heengegaan. Dat nieuws kwam aan als een mokerslag. Ze was al de tijd dat ze in mamosa woonde een zon in huis. Ik hield van haar als een aangenomen dochter. Ze werd pas 27 jaar. Een zware dobber voor haar familie en mamosa. Ik drukte in mijn vorige brief mijn ongerustheid over haar gezondheidstoestand uit en dit bleek niet ongegrond. De uitvaart had plaats op vrijdag 25 september. Alle leden van de mamosafamilie die in het land wonen en een mooie groep van Banzaï waren aanwezig. De speelsters uit haar ploeg droegen een T-Shirt met de naam van de club erop. De kerk was  goed gevuld. Het was een mooie begrafenis, magere troost bij dit afsterven waar ik nog veel verdriet van heb.

-Nu de scholen vanaf half augustus terug open gingen zijn de jongeren van mamosa ook terug, of bijna terug aan hun schoolactiviteiten begonnen.  Nancy gaat trouw verder met de lessen aan de beroepschool, waar ze zich voorbereid een bekwame schoonheidspecialiste te worden. Ze kreeg zelfs al klanten voor voetverzorging en manicure. Een nieuw schooljaar is ook ingezet voor Ryan, zoontje van Nancy. Hij ging vanaf 15 september voor de eerste keer naar de “grote” school. Hij is er nu in het eerste studiejaar in het college van Frère André, een goede welbekende instelling. Ryan toont zich een heel verstandig en wakker kereltje. Na enkele dagen begon hij al vlot woordjes te lezen. Thara Pierre kreeg op 28 september haar einduitslag van het zevende jaar. Zij haalde het nodige gemiddelde niet en mag niet verder gaan in dezelfde school. Teveel zelfvertrouwen en nalatigheid in het studeren zijn daarvan wel de oorzaak. Ze had haar lagere school afgewerkt met zeer goed resultaat in Mombin Crochu. De aanpassing naar een school in de stad en de onderbreking van drie maanden omwille van het corona-virus, heeft dat mislukken wel sterk in de hand gewerkt. Thara, afkomstig van Mombin Crochu, woont in mamosa sinds 1 augustus van vorig jaar. Haar moeder, Bethanie, trok kort na de geboorte van haar kind naar de VS en liet de zorg voor haar dochtertje over aan de grootmoeder, die twee jaar geleden overleed. Op haar sterfbed smeekte ze me voor Thara te zorgen. Al haar andere dochters Wislyne, Anne-Michelle en Bethnyflore, wonen evenals Bethanie nu in de VS, zodat geen van hen hun haar in huis kon opnemen. Wislyne, Anne-Michelle en Bethnyflore zijn allen voormalige pensionairs van mamosa en cuninapetekinderen. Wislyne heeft het ondertussen ver geschopt. Ze werkte op het ministerie van buitenlandse zaken en werd vorig jaar benoemd tot de eerste secretaresse van de permanente missie van Haïti bij de Verenigde Naties. Daarom moest ze ook in New York gaan wonen. Ik ben al vele jaren bevriend met deze familie en de smeekbede van hun moeder indachtig wil ik Thara een nieuwe kans geven. We probeerden dan een andere goede school te vinden waar ze het jaar kan overdoen. Na veel weg en weer geloop en zoeken kregen we tenslotte een plaats in het college Marie Dominique Mazarello, een goede school van salesiaanse zusters. De lessen beginnen voor haar op 19 oktober. Hopelijk doet ze het dit jaar beter.

-Stephanie Guirand (foto 1), afkomstig van Petit Goâve, mag een jaartje hoger en gaat op 7 november naar de laatste klas van het middelbaar in het College Saint-Louis Marie de Monfort. Fabienne Vilney, (foto 2) afkomstig van Jérémie, begint binnen enkele weken aan het laatste jaar van het middelbaar in het staatslyceum Horatius Laventure, dicht bij het sportcentrum. Laissa Merancin, uit Petit Goâve (foto 3), die met succes haar middelbare studies beeindigde, is ingeschreven in een beroepschool, waar ze gaat voor informatica.  Ze is een beloftevolle speelster van onze damesploeg. Ik wou graag twee andere speelsters, eveneens afkomstig van Petit Goâve, opnemen in de foyer, zodat ze aanwezig kunnen zijn op de trainingen en wedstrijden. Ik zoek wel naar steun om hun schoolgaan te bekostigen. De 5 studenten van de USB-hotelschool (foto 4) hernemen de lessen op 9 november aanstaande. Bilindjina Gelin woont al in het centrum, zodat ze als lid van onze damesploeg aan de trainingen kan deelnemen. Ook Flandrise Joseph is terug van Mombin Crochu, na een paar maanden verlof dank zij de pandemie. Drie van hen, Milourde, Nerlande en Mirna, jonge dames uit het Osjsosma weeshuis, zijn nog in Saint-Michel en komen half oktober terug naar Port-au-Prince.

Jeugd en Sport (zie www.iwebbanzai.org

-De volleybalschool draait regelmatig verder en de opkomst vermeerderd telkens. De trainingen voor onze jongens en meisjes (foto 1) werden ook terug hervat  in voorbereiding op het nieuwe seizoen dat volgens de volleybalbazen in Haïti zou beginnen op eind oktober of begin november. Ondertussen konden onze ploegen enkele vriendschappelijke wedstrijden spelen. Op zaterdag 26 september speelden onze meisjes (foto 2) tegen een andere bevriende club van Port-au-Prince, Atlanta, match die ze verloren. Onze herenploeg (foto 3) nam het op vrijdag 2 oktober op tegen een ploeg van de Quisqeya universiteit. Het werd een spannende wedstrijd in 5 sets, die onze jongens wonnen. 

De bouw van de sportzaal

-De verkoop van het grote Mamosa-huis waarover in maart van vorig jaar al een akkoord was geraakt is nog steeds niet afgerond. Op 26 juli ll. tekenden we eindelijk de verkoopacte. Daar moest alleen dan nog een stempel van het hoofdbureau van de belastingen op. Twee maanden later hebben we die stempel nog altijd niet. Altijd maar weer administratieve vertragingen zodat de verkoopsom nog niet kon worden vrijgemaakt. Om ziek van te worden.... Komt daar nog bij dat als dat hopelijk binnkort toch kan geregeld worden ik van de verkoopsom van het mamosahuis niet heel veel zal van overhouden. Na aftrek van de notaris-onkosten, de mede afbetaling van de Astra hangar aan Frisomat en de door Cunina geleende som in 2011 om het huis aan te kopen, blijft er in het totaal maar een 75.000,00 Euro over. Daarvan zijn er al een 40.000 Euro schuldenlast. 

-Volgens de laatste kostenraming gedaan door het bouwbedrijf waarmee ik werk, zouden we om de bouw van de sporthal volledig af te werken, sleutel op de deur, 365.000 Euro nodig hebben. In het begin van dit jaar had ik op het aangeven van de pauselijke nuntius een aanvraag voor financiële steun ingediend bij de Italiaanse bisschoppenconferentie. Ik kreeg daarop aanvankelijk een zeer positieve reactie. Gedurende enkele maanden tot  half juli contacteerden ze me regelmatig en vroegen ze aanvullende inlichtingen, zoals een gedetailleerd budget in lokale munt en de bankrekening van scheut. Ze vroegen zelfs om een voorstel waarin het voorgestelde bedrag in schijven zou worden overgeschreven. Tenslotte vroegen ze me aanbevelingsbrieven van de aartsbisschop van Port-au-Prince en van de Haïtiaanse bisschoppenconferentie. En in juli ll. vroegen ze nog naar een aanbeveling van  onze generale overste. Al die documenten kregen ze op tijd toegestuurd. Ik dacht echt dat ik dit keer er in zou lukken de gevraagde financiele steun te verkrijgen. Op 28 september kreeg ik een brief waarin ze me lieten weten niet op mijn aanvraag te kunnen ingaan. De zoveelste ontgoocheling. Acht jaar lang schreef ik alle mogelijke organisaties in zes verschillende landen aan, banken en ambassades in Haïti, ministeries en federaties. En telkens weer loop ik een blauwtje op. Ontmoedigend...Bestaat er dan geen enkele organisatie die zo een project wil steunen ? Denkt men soms dat ik deze sporthal zal meenemen in mijn graf ? Het ziet er serieus naar uit dat dit project nooit zal afgeraken.


Toestand van de bouwplaats onveranderd sinds 12 februari 2020

 

Tot daar voor dit nieuwsbulletin. Ik hoop u allen gevrijwaard te weten van het Coronavirus. Met een warme groet uit Haïti.           


Jan Hoet

Nieuwsbrief 

4 juli  2020

Beste Vrienden, 


We zijn begin juli. Tijd in overschot om een nieuwe nieuwsflash vanuit Haïti te brengen. De actualiteit draait hier vooral rond de Corona-crisis, de onrustwekkende waardevermindering van de Haïtiaanse gourde, de machtstrijd van de politieke klasse en de oncontroleerbare onveiligheid in de volksbuurten rond Port-au-Prince.  


Actualiteit in Haïti


-De officiële cijfers van het ministerie van volksgezondheid gaven voor vandaag 3 juli de volgende situatie van de Corona pandemie op: Er werden 12.753 mensen met klachten onderzocht, waarvan er 6.101 positief bevestigd. Er zijn 110 overlijdens geteld en 1141 mensen genezen verklaard.

Ik vraag me wel af of deze officiële cijfers betrouwbaar zijn. Het is wel wonderlijk dat de ziekte hier niet meer uitbreekt als je ziet hoe weinig de mensen zich eigenlijk beschermen. Op straat en op de vele markten heb je de gewone drukte van altijd: Veel mensen en druk autoverkeer op de baan. Volle tap-taps en bussen die mensen vervoeren naar ik weet niet waar.  Maar ja de gewone man leeft hier van de straat. Als hij zijn of haar straatwinkeltje moet opgeven zijn ze hun mager inkomen kwijt. De scholen blijven dicht, maar banken, winkels en supermarkten zijn open. Vele mensen dragen wel een masker en in banken en supermarkten word de “sociale afstand” gerespecteerd.  Ik heb ook de indruk dat in vele gevallen mensen met besmetting dat proberen te verbergen en zichzelf thuis behandelen met hun natuurlijke geneesmiddelen. Mensen die gekend de COVID-19 hebben worden vlug gestigmatiseerd en zijn dan soms slachtoffer van geweld door anderen die hen dan beschuldigen de ziekte te verspreiden... Vanaf 30 juni zijn de landsgrenzen en de vlieghaven officieel terug open, maar daarop kwamen al tegenstrijdige reacties. Air France en Air Caraibes willen hun vluchten naar Haïti nog niet hernemen en de Dominicaans Republiek liet weten dat hun grens met Haïti nog gesloten blijft.

-De strijd om de macht binnen de politieke klasse van Haïti gaat onverstoord verder, ondanks de Covid-19 pandemie. De oppositie wil dat de term van de president eindigt op 7 februari 2021. Jovenel daarbij gesteund door de grootmachten wil aanblijven tot 7 februari van 2022. Hij wil per se verkiezingen hebben in oktober aanstaande, iets waar weinig mensen in geloven dat het hem lukt die te organiseren. Ondertussen lopen de ambtstermeinen van burgemeesters half juli ook ten einde. Nu en dan kondigt de oppositie stakingen en betogingen af, die weinig gevolg kennen.

-Volgens sommig organisaties ter verdediging van de mensenrechten is de onveiligheid in de volksbuurten van Port-au-Prince sterk verbonden met deze machtstrijd en de te houden verkiezingen. Ze beweren dat de gewapende conflicten tussen gangs eigenlijk gevechten zijn tussen aanhangers van het huidige regime en aanhangers van de oppositie. Deze gangs worden bewapend tele-geleid door de belanghebbenden. Ze willen controle krijgen op de wijken waarin ze opereren. 

-Deze complexe situatie heeft natuurlijk een zware invloed op de economische situatie hier in Haïti. De inflatie stijgt met de snelheid van een TGV en verzwakt de koopkracht van de meerderheid van de bevolking. Hierbij enkele beelden die de waardevermindering van de gourde toelichten..

We zitten hier in Haïti meer en meer op een tijdbom die ooit toch eens zal ontploffen als er geen verandering komt in het geklungel van de politieke leiders van dit land.


De stichting Mamosa-Cunina (zie www.webmamosa.wordpress.com


-Op zondag ging ik samen met Watchline, van de Mamosa-familie, die hier niet ver uit de buurt woont, op bezoek bij Thesnie Belotte, pas moeder geworden van haar eerste kind. Thesnie is eveneens lid van de Mamosa-familie en was cunina-petekind en werd dankzij de steun daardoor verkregen burgerlijk ingenieur. Ze huwde op 23 maart 2019 en werd aangeworven als ingenieur verbonden aan de gemeente Petion-Ville. Ze is nu dus wel met zwangerschapsverlof. Haar man Howard Jean werkt op de nationale dienst voor autoverzekeringen. Ze bouwden zelf een geriefelijke woonst in Pernier, buitenwijk van Pétion-Ville. 

-Op dinsdag 30 juni hielden we met zes klasmakkers van mijn retorica (1960) een zoom-conferentie. Het was die dag juist 60 jaar geleden dat we “afgestudeerd” uit het Sint Gummaruscollege in Lier vertrokken en onze wegen meer en meer uit elkaar liepen. Dank zij de inzet van Luk Kennis hebben we sinds enkele jaren terug contact opgezocht en met velen onder hen ook gevonden. Dankzij de moderne technologie konden we op deze verjaardag elkaar zien en horen, zes klasmakkers waarvan vier in België, één in Portugal en één (ikzelf) in Haïti. Enkele klasvrienden bleken helaas nog niet over de technische middelen te beschikken om mee te doen. Het was een heel aangenaam moment waar heel wat herrineringen werden uitgewisseld. Spijtig genoeg viel na een goed half uur mijn internetverbinding uit zodat ik moest afhaken. De bijhorende foto, waarop 11 mannen uit onze retorica, is genomen in augustus 2016, tijdens de viering van mijn 50-jaar priesterschap.

-Op donderdag 2 juli vertrokken de drie meisjes van het Osjosma-wezenhuis terug naar Saint-Michel. Hun school (de USB-hotelschool) had laten weten dat ze pas volgend jaar in maart de klassen zouden hervatten. Na overleg met de verantwoordelijken van het weeshuis kozen ze ervoor om terug naar Saint Michel te gaan, totdat de school weer functioneert. Flandrise en Bilindjina vertrekken begin volgende week voorlopig ook terug naar hun familie. Dat maakt dat de mamosa-familie voor enkele tijd herleid zal zijn tot 5 personen. Nancy, Thara, Fabienne, Stephanie en ikzelf.


Jeugd en Sport (zie www.iwebbanzai.org) 

-Sinds 20 maart werden alle sportactiviteiten stop gezet. Geen wedstrijden meer en ook geen trainingen. Vooral het stopzetten van onze volleybalschool maakt me droevig. Ik mis de vele kinderen uit de wijk waar ik woon die zich daarin elke zaterdag voormiddag konden uitleven. Het sportcentrum blijft gesloten en is daarmee wel een veilige oase tijdens deze Corona pandemie. Ik woon er zelf met enkele jongeren en komen maar buiten om nodige boodschappen te doen.

-De bouwplaats ligt ook nog steeds stil, bij gebrek aan fondsen. We koesteren een kleine hoop dat we in de loop van deze maand toch terug zullen kunnen beginnen. Het ziet er naar uit dat de formaliteiten rond de verkoop van het grote mamosa-huis toch zullen kunnen worden afgerond, zodat het geld van de verkoop kan vrijgemaakt worden.  

-Op woensdag 1 juli was ik uitgenodigd voor een interview bij  “Radio-Television Espace”. Deze sportuitzending waarin ik het laatste halfuur betroken was is te bekijken op youtube : https://youtu.be/NGYeQexY9cw. Ik mocht er het bouwproject voorstellen en de uitzending stuurde erop aan om de lokale instellingen, zoals het ministerie van sport, het olympisch comité van Haïti en de nationale volleybalfederatie een signaal te geven dat dit project van algemeen nut wel hun aandacht verdient.

Tot daar voor deze kortere brief. Ik hoop u allen gevrijwaard te weten van het Coronavirus. Met een warme groet uit Haïti. 


Jan Hoet

Nieuwsbrief 

12 september 2019

Beste Vrienden,


Het jaar 2019 is begonnen aan zijn laatste trimester, een jaar waarin ik een nieuw hoofdstuk ben beginnen te schrijven in mijn levensboek. Na mijn herstel was ik wel verplicht aan een ander ritme verder te doen met een nieuwe aanpak van mijn werking. Je kan hieronder lezen over de voornaamste gebeurtenissen in verband met de stichting Mamosa-Cunina en een verslag over de vooruitgang in de uitvoering van het bouwproject van het sportcentrum.


De stichting Mamosa-Cunina
Het in 2011 geopende Mamosa huis werd uiteindelijk aangekocht door de congregatie van Scheut, om er het project “Bon Nouvèl” in onder te brengen. Dat werd beslist eind juni, maar de verkoopmodaliteiten zijn nog niet helemaal rond omdat de betrokken confraters die dat moeten regelen, tot voor kort in het buitenland waren. Ik laat het huis wel aan een lagere prijs over dan gewenst, maar het werd stilaan duidelijk dat ik in de huidige sociopolitieke situatie van Haïti geen andere kopers zou vinden. Deze situatie brengt mee dat particulieren, noch organisaties, staan te springen om een groot huis aan te kopen. De optie voor Bon Nouvèl is dan wel een welkom alternatief en daarmee blijft de woning toch een beetje in de familie en gaat naar een project met een hoge opvoedkundige waarde, project dat ikzelf meer dan 10 jaar onder mijn hoede had. Met de verkoop van het Mamosa-huis gaat de deur eveneens dicht voor de manier waarop ik zovele jaren studenten heb begeleid. De resultaten waren wel aanmoedigend. Meer dan 70 jongeren verbleven een tijd in het mamosa-huis. Onder hen zijn er nu burgerlijk ingenieurs, verpleegsters, boekhoudsters, secretaressen, een arts, een landbouwingenieur, hotelbedienden, leraressen, enz .... Maar het is stilaan duidelijk geworden dat ik de mogelijkheden niet meer heb om verlaters te vervangen door nieuwkomers, deels wegens mijn gevorderde leeftijd en zwakker geworden gezondheid, deels omdat het financieel niet meer mogelijk is. Goed onderwijs is hier onbetaalbaar geworden. Ik wil wel nog, zolang ik het kan, studenten helpen maar dan wel zonder ze daarom kost en inwoon te moeten aanbieden. Zo kwam het dat ik inging op het voorstel van Cunina om het grote huis te verkopen en te verhuizen naar een kleinere woning in het sportcentrum, waarin ook een kantoor voor het beheer van de peterschappen is gevestigd. De verkoop van het grote huis zou dan de afwerking van het sportcentrum van de stichting moeten mogelijk maken. Daarmee is alle infrastructuur voor de werking van de stichting op éénzelfde plaats verenigd, zoals ik het aanvankelijk eigenlijk had gewenst.


Jeugd en Sport

Omdat het volleybalterrein volledig was ingepalmd door de gedeeltelijk gemonteerde pijlers en spanten voor de sporthal in opbouw, moesten we de geplande trainingen voor onze damesploeg begin juni noodgedwongen stopzetten en konden we ons traditioneel sportkamp niet laten doorgaan zoals gewenst. Dankzij de inzet van onze trainers, Alex Dumay en James Cherestal organiseerden we vanaf 22 juli, toch een alternatief, 5 namiddagen in de week, op de kleine beschikbare ruimte in het sportcentrum. Op 3 augustus was het volleybalplein terug helemaal vrij en ging ons sportkamp normaal door tot vrijdag 30 augustus. Die dag sloten we deze welgelukte vakantieactiviteiten af met een feestje. Eén van de ouders van deelnemende kinderen zorgde voor muzikale omlijsting. We begonnen met een volleybalwedstrijd tussen twee ploegen gevormd met jongeren die aan het vakantieprogramma deelnamen. Daarna kwam het optreden van enkele kinderen die het enthousiaste publiek wisten te vermaken met enkele mooie dansvoorstellingen. We sloten de namiddag af met een kleine receptie waarbij aan alle aanwezigen een drankje met een hapje en een stukje van onze feesttaart werd aangeboden.

De toekomst van onze sportbond Banzaï lijkt verzekerd -We begonnen eind juli met ons vakantieprogramma met een dertigtal jongeren. Sindsdien groeit de groep ingeschrevenen gestadig aan. Nu de mensen zien dat het bouwproject gestalte krijgt ontdekken we plots heel wat belangstelling van kinderen en hun ouders om mee te kunnen doen aan de door de sportbond georganiseerde activiteiten. Vooral mensen uit de buurt waar de sporthal in opbouw is komen inlichtingen vragen en willen hun kinderen inschrijven. Op 30 augustus telden we 103 nieuwe leden. We hopen voor het komende seizoen toch in staat te zijn een heren- en damesploeg te doen deelnemen aan de officiële competities. N.B. Zie de vernieuwde website van Banzaï op : www.iwebbanzai.org

Het bouwproject
Ik blijf verder dromen om mijn sportzaal af te krijgen. Maar het is frustrerend steeds weer nieuwe handicaps en vertragingen te moeten noteren: Vertraging door de chaotische sociopolitieke toestand in Haïti, vertragingen opgelopen bij de verzending van het bouwmateriaal van Frisomat en bij het inklaren (48 dagen vast in de douane). Na het vertrek van de studenten-stagiairs van de Thomas More hogeschool, op 3 juni ll., die daardoor het geplande werk niet konden afmaken, waren we verplicht een contract af te sluiten met een nieuwe Haïtiaanse ingenieur om de sporthal recht te zetten. Die kwam met een ploeg van 7 werkers toe op 26 juni, blijkbaar met onduidelijke afspraken met zijn werkvolk, zodat die mannen 10 dagen later plots het werk neerlegden, 5 dagen lang. Ze gingen uiteindelijk toch weer aan het werk, om een week later terug de bouwplaats te verlaten met nieuwe eisen. Daardoor nogmaals een paar weken zonder werk. Na enkele toegevingen en een kleine aanpassing van het contract konden de werken op 1 augustus terug hervat worden. Diezelfde dag huurden we een kraan en drie dagen later stonden de 24 pijlers recht, goed vastgezet in stellingen. Toen bleek dat de gehuurde kraan niet in staat was om de dakgebinten hoog genoeg te heffen, moesten we op zoek naar een andere. Weer lag de werf van vrijdag 9 augustus tot donderdag 15 augustus stil, toen een nieuwe kraan werd gevonden. Op dinsdag 27 augustus lagen de 12 dakgebinten op hun plaats. Het was een plezier vast te stellen dat alles paste als gegoten, dankzij het vakkundig werk van de studenten van Thomas More, bij het plaatsen van de ankers en de funderingen. Een belangrijke stap werd daardoor met succes gezet. Maar er is nog heel wat te doen om de ASTRA hangar helemaal afgebouwd te krijgen. Daarna komt er de inrichting van de sporthal, ttz. Speelterreinen, kleedkamers, tribunes, slaapzaal, bergplaats, enz. We willen de rest van deze werken laten doen door het bedrijf dat nu nog onder contract staat voor het oprichten van de sporthal. L&C Architecture et Construction, is een Haïtiaans bouwbedrijf dat voldoening geeft. Ze gaan nu een schatting opmaken zodat we naar een formule “sleutel op de deur” kunnen, met de hoop dat ons budget, met de inbreng van de verkoop van het Mamosa-huis, deze laatste belangrijke stap aankan...


Tot zover met deze nieuwsbrief. Ik sluit af met een hartelijke groet en met een heel speciaal woord van dank aan allen die op één of andere manier mijn jeugdwerking steunen.


Jan Hoet

Nieuwsbrief van Jan Hoet - 24 april 2019

Actualiteit in Haïti

 

Na een periode van betogingen, onlusten en onrust, door de oppositie in gang gezet vanaf 7 februari, kwam de kalmte tien dagen later in Haiti (voorlopig ?) weer terug. De man van de straat begint blijkbaar in te zien dat hij door zijn corrupte politieke leiders wordt gemanipuleerd ten voordele van hun eigen machtswellust en begint het voortdurende staken moe te worden.


De socio-politieke situatie van het land, dat precies onbestuurbaar is geworden, zet de regering wel zeer erg onder druk. Op 22 maart gaf de eerste minister, M. Henry Ceant, zijn ontslag en werd hij voorlopig vervangen door de heerJean-Michel Lapin, voormalig minister van cultuur. Die heeft als opdracht de lopende zaken van de ontslagnemende regering af te werken, in afwachting van de aanstelling van een nieuwe premier. 


Op29 maart kondigde de oppositie nieuwe betogingen aan met een oproep om het land “op slot” te doen. Ondanks de propaganda via radio en sociale media, werd deze oproep bijna niet opgevolgd. De geplande betoging kende een zeer zwakke opkomst. Bedrijven, banken en winkels bleven open en het straatverkeer kende de gewone drukte.


De uitzichtloze situatie van armoede, werkloosheid en honger, de corruptie die overal in hogere kringen de kop opsteekt, de toenemende onveiligheid en het wanbeheer van de politieke leiders van Haïti, brengt mee dat het aantal “bootvluchtelingen” weer sterk is toegenomen. Mensen die hun laatste cent geven aan gewetenloze “passeurs” die hen het paradijs beloven, om op overvolle zeilbootjes het ruime sop te kiezen, weg uit de hel van Haïti op weg naar het beloofde land, en dit op gevaar van hun leven. Op 31 maart verdronken 17 mensen in de nabijheid van de Turks-and-Caicos eilanden. Hun boot waarin 39 mensen opeengepakt als sardientjes in een blik de overtocht probeerden te maken, strandde op klippen en zonk. Slechts 14 mensen konden worden gered. Twee personen blijven nog vermist. Eind februari had een gelijkaardige catastrofe plaats waarin 28 opvarenden van zo'n drijvende doodskist verdronken. Dat maakt dat er binnen de maand al 45 Haitianen het leven lieten in een poging om naar een betere wereld uit te wijken.  


Mamosa-Cunina


Het dagelijks bestuur van de stichting Mamosa-Cunina, besliste enkele maanden geleden om in te gaan op het voorstel van Cunina om de woning waarin Mamosa gehuisvest is te verkopen. Dit betekent dat alle infrastructuur die nodig is voor de werking van Mamosa wordt overgebracht naar het sportcomplex, dat zo dus het jeugdcentrum van de stichting zal worden.


Daarin  zal plaats zijn voor het beheer van alle takken van haar werking, gaande van het onthaal en de begeleiding van studenten in Mamosa, de peterschappen en de onderwijs-ondersteunende projecten van Cunina tot de sportactiviteiten onder het beheer van de sportbond Banzaï. Met de gewaardeerde steun van Cunina, wordt ondertussen gewerkt om de woonruimtes in het centrum bewoonbaar te maken zodat ikzelf en enkele studenten daar binnenkort kunnen intrekken en ook het kantoor voor het beheer van de peterschappen daarin kan worden ondergebracht.


De woning voor het beheer van Mamosa en Cunina (zie foto) werd binnen volledig geschilderd en voorzien van het nodige meubilair. De septische putten horende bij de twee gebouwen, werden afgewerkt, de waterreservoirs werden geplaatst en de loodgieter zorgde ervoor dat alle voorzieningen piekfijn in orde zijn.



Ik wilde ervoor zorgen dat de studenten van Thomas More, tijdens hun verblijf in Haïti, toch de gelegenheid zouden krijgen een stukje van het land te zien. Op donderdag 21 februari maakten we een dagtocht naar Boutilliers, in de bergen boven Port-au-Prince, waar een prachtig panorama te zien is over de stad en omgeving. We gingen nog verder door een mooie streek naar Kenskoff en Furcy, 44 km van de hoofdstad, waar we zicht hadden op de hoogste top van Haïti, le pic de la selle (2780 m – zie foto).  Van maandag 4 tot woensdag 6 maart maakten we een rondreis door het noorden van Haïti. We reden over Hinche naar Mombin Crochu, waar we te gast waren bij pater Alex Kakolo Bea, confrater scheutist die daar pastoor is.


De volgende morgen gingen we dan door een mooie bergstreek, via Bois de Laurence en Carice naar Mont Organisé. Van daar daalden we af (zie foto) naar de vlakte van het Noorden, naar Ouanaminthe, stad aan de grens met de Dominicaanse Republiek. Van daaruit ging het dan via Terrier Rouge, Limonade en Quartier Morin, naar Cap Haïtien. Het traject tussen Mombin Crochu en Ouanaminthe, ongeveer 65 km, liet mijn bezoekers wel toe kennis te maken met de erbarmelijke toestand van het wegennet in het binnenland van Haïti. In Cap Haïtien logeerden we in Hotellerie du Roi Christophe, waar we konden genieten van het zwembad en een gezellig avondmaal in het restaurant.


De laatste dag (woensdag) reden we dan na een kort bezoek aan de stad, via Plaisance en de Puilborough pas naar Gonaïves. Dan door de rijstvelden van de Artibonite-vallei, via Lestère en Pont Sondé naar Saint Marc en van daar terug naar Port-au-Prince.  Een vrij lange reis (ongeveer 600 km) waarin ze een mooi stukje van Haïti hebben gezien. Thomas en Jelle toonden zich eveneens ervaren chauffeurs, wat de tocht voor mezelf heel wat minder vermoeiend maakte.  


Op vrijdag 1 maart, ’s avonds, waren alle Belgen in Haïti uitgenodigd op het Belgisch consulaat in Port-au-Prince, ter gelegenheid van het bezoek van de nieuwe ambassadrice van Haiti, mevr. Jehanne Roccas. De ambassade van Haïti is gevestigd in La Havana in Cuba. In Haiti is ons land alleen maar officieel vertegenwoordigd door een honorair consulaat. Ik ging op de uitnodiging in met de drie studenten stagiairs. Het was een gelegenheid om ander belgen die in Haïti werken of wonen, te ontmoeten.


De tweede helft van maart werden we in Mamosa zwaar op de proef gesteld. Op zondag 17 maart kregen we om negen uur ’s avonds een telefoon met het bericht dat Jessica, één van de pensionaires van Mamosa,  zwaar gekwetst in een kliniek in de wijk “Canaan” lag, 10 km buiten de stad. Ik reed meteen samen met Melanie en Daniella naar de aangegeven kliniek en vond haar nog buiten bewustzijn, serieus toegetakeld met een angstwekkende hoofdwonde. Zij was diezelfde dag ‘s morgens thuis vertrokken om haar familie te gaan bezoeken en op de terugweg  kreeg de auto met vier inzittenden een zwaar verkeersongeval.  Men vertelde ons dat hun wagen werd aangereden door een vrachtwagen. Twee jonge mensen die in de auto zaten waren op slag dood. De twee anderen, waaronder Jessica, zwaar gekwetst. Men liet ons weten dat de kliniek haar geen verdere zorgen kon aanbieden en ze best naar een ander hospitaal ging. We moesten de hulp inroepen van een ambulance om haar uiteindelijk om 1 uur ’s nachts over te brengen naar de kliniek “Espoir”, op een paar kilometers van onze woning. De volgende dag werd ze er geopereerd en op maandag 26 maart werd ze uit de kliniek ontslagen, maar moest ze om de twee dagen terug om haar hoofdverband te vernieuwen. Ze is ondertussen zo goed als hersteld. Einde goed, alles goed, maar het was voor ons toch een pijnlijke tegenslag en een onvoorziene financiele aderlating. Zonder ziekteverzekering koste deze behandeling een klein fortuin.


Op vrijdag 22 maart kregen we in Mamosa het traditionele bezoek van Frans Vandueren uit Opglabeek, ditmaal vergezeld van  medereiziger Luigi. Frans komt 2 maal per jaar naar Haïti voor het weeshuis Osjosmadat hij in Saint Michel de l’Attalaye heeft opgericht en telkens hij in Haïti is, komt hij voor zijn vertrek naar Belgie, langs voor een geapprecieerd bezoek. We gingen samen een kijkje nemen naar de bouwplaats van het sportcentrum.


Op zaterdag 23 maart hadden we het huwelijk van Thesnie Belotte, één van de Mamosa pleegkinderen en vele jaren begunstigd met een Cunina peterschap. Dankzij dit peterschap en de begeleiding die ik haar kon aanbieden in het onthaalhuis Mamosa, waar ze vele jaren woonde, kon zij haar studies afmaken en diplomeerde ze in 2017 als burgerlijk ingenieur. Na haar afstuderen verliet ze Mamosa. Een waar succesverhaal, waarop haar Cunina-peetouder werkelijk trots mag zijn. De misviering ging door in de kapel van de zusters van Christus Koning en werd voorgegaan, door mijn Congolese confrater, vriend van Mamosa,  pater Zébédée Lobo Kabesa. De receptie en avondfeest hadden daarna plaats, in open lucht, op het terrein van het vormingshuis van Scheut in Tabarre, naaste buren van de zusters. De studenten stagiairs waren eveneens uitgenodigd.


Van 11 tot 13 april zorgde Mamosa voor het onthaal van de ouders van Thomas Sels, één van de drie studenten van de Thomas More hogeschool. Zij waren overgekomen van de Dominicaanse Republiek, om hun zoon aan het werk te zien in ons bouwproject. Tijdens hun kort maar gezellig bezoek hadden ze de tijd om de bouwplaats te bezoeken en eveneens, op vrijdagnamiddag, een korte uitstap te maken naar het mooi panorama in Boutilliers. Zaterdagvoormiddag namen ze de bus van Capital Coachline terug naar de Dominicaanse Republiek. 


Jeugd en sport


Onze damesploeg kon in het lopende kampioenschap nog geen enkele wedstrijd winnen. Deze ploeg lijdt nog steeds onder het verlies van enkele sterspeelsters. Daardoor missen we eigenlijk een voltallig effectief om een degelijke ploeg op te stellen en eveneens om over voldoende volwaardige vervangsters te beschikken. Maar onze meisjes laten de moed niet zinken en blijven vechten voor elk punt. Ze boeken merkbaar vooruitgang. Hopelijk kunnen we ons volgend jaar versterken en betere resultaten noteren. We hebben dit jaar in dit kampioenschap geen jongensploeg kunnen opstellen, als gevolg van het vertrek van heel wat titularissen, veroorzaakt voor een stuk door mijn lange verblijf in Belgie wegens mijn gezondheidstoestand (juni tot december 2018). Na mijn terugkeer moesten we heel wat hervormingen doorvoeren in het doen en laten van de sportbond “Banzaï” en onder de leiding van een nieuw dynamisch dagelijks bestuur proberen we de in slaap gesukkelde draad weer terug op te nemen. We willen nu vooral onze energie steken in de volleybalschool om daaruit binnenkort weer sterke ploegen te kunnen vormen.


Deze volleybalschool herbegon opzaterdag 23 februari, onder de kundige leiding van Dan Alex Dumay. Elke zaterdag voormiddag, van 8 tot 11 uur, komen de jongeren die ingeschreven zijn bijeen in het sportcentrum, waar ze de geheimen van de volleybal sport leren kennen. We nemen meisjes en jongens op, waarvan de leeftijd schommelt tussen 9 en 15 jaar. Op 6 avril kregen we bezoek van “Tele-Timoun”, een TV station gespecialiseerd in kinderprogrammas. Ze kwamen een reportage maken over de jeugdwerking van de sportbond.


Het bouwproject


Uit dankbaarheid voor de steun die ik van de vzw Ayiti Cheri mag ontvangen, wil ik toch even de geschiedenis van deze steungroep belichten. De vzw Ayiti Cheri is ontstaan in de schoot van het kamerkoor "Ars Musica" van Vosselaar (zie foto). Dit koor werd gesticht en  wordt gedirigeerd door mijn schoonbroer Jo Suykerbuyk en mijn zus Ann Hoet, onvermoeibare weldoeners van mijn jeugdwerk. Een benefietconcert op 14 februari 2009, ten voordele van mijn werk in Haïti, lag aan de basis. Liefde in muziek, woord en beeld, een project voor Haïti, ten voordele van het studentenhuis ‘Mamosa’. De titel voor dit concert werd ontleend aan het lied “Ayiti Cheri”, mooi Haïtiaansloflied aan de ‘Parel van de Antillen’, ooit gezongen door Harry Belafonte. Een 4-stemmige koorbewerking ervan was de blikvanger en droeg meteen de sympathie weg van alle koorleden. Na de aardbeving van 12 januari 2010, waarbij de woning ‘Mamosa’ instortte en volledig verwoest werd, werden talrijke activiteiten opgezet voor de wederopbouw ervan en later voor de bouw van het jeugd en sportcentrum “Banzaï”, project van de stichting Mamosa-Cunina, te steunen. 


Ars Musica gaf zelf talrijke benefietconcerten in o.m.  Turnhout, Vosselaar, Lier, Strombeek-Bever enz… Het programma wijzigde licht maar het lied “Ayiti Cheri” bleef aan boord. Andere koren en muziekgroepen sloten aan bij dit initiatief en organiseerden op hun beurt concerten of andere activiteiten om gelden in te zamelen. In 2017 nam een jonge dynamische ploeg het roer over en omvormde de feitelijke vereniging tot een vzw. In 2018 nam de vzw met succes deel aan “De warmste week” om de nodige gelden in te zamelen voor de definitieve afwerking van het sport- en jeugdcentrum. Daarom een speciaal woord van dank aan Jo Suykerbuyk en Ann Hoet, aan alle leden van Ars Musica en allen die op een of andere manier hun geapprecieerde steun verlenen.


Op zondag 17 februari konden we eindelijk, na 10 dagen lang belet te zijn geweest om serieus te werken, een stapje vooruit zetten. Dankzij een wapenstilstand in de alles lamleggende betogingen, konden we diezelfde dag de diensten inroepen van een topograaf en een graafmachine inschakelen op de bouwplaatsen de laatste hand leggen aan het uittrekken van het grondplan van de sporthal.  Vanaf diezelfde 17de februari bleek de rust te zijn teruggekeerd in Haïti. Er waren de volgende dagen geen betogingen meer en het leven hernam traag maar zeker zijn gewone gang.


Maandagmorgen (18 februari) kon ik met de studenten naar een grote zaak waar bouwmaterialen worden verkocht (MSC-Plus) rijden. Op die manier konden ze zich informeren over wat er hier te vinden is, prijzen kennen en een lijst opmaken van wat effectief nodig zal zijn voor de bouwwerf in de komende weken. De drie studenten van Thomas More zijn dagelijks actief op de bouwplaats en zorgen dat de werken volgens de regels verlopen. Vanaf donderdag 21 februari werd er al begonnen met het uitgraven van de funderingen voor de 24 pijlers en de muren van de sporthal, 160 meter lineair en dit allemaal met houweel en schop! Daarna werd de bewapening van de voetstukken voor de pijlers geplaatst in afwachting dat de ankers op de bouwplaats raakten. Hoewel die al in Haïti aankwamen op vrijdag 8 maart, hebben we moeten wachten tot zaterdag 30 maart om dit langverwachte materiaal (zie foto) uit de douane te krijgen.


Vanaf woensdag 3 april begonnen de studenten al met het plaatsen van deze ankers. De drie containers met de rest van het materiaal kwamen op maandag 25 maart toe in Haïti. 


Enkele recente fotos genomen op de werkplaats.


Op dinsdag 2 april mochten we Mevr. An Poelmans, docente aan de Thomas More hogeschool, verwelkomen. Zij kwam namens het instituut om het bouwproject te bezoeken en het werk van de studenten-stagiairs te beoordelen. Ze verbleef een week in “Mamosa” met een vrij gevuld programma. Daarin was er tijd voor een uitgebreid aanwezig zijn op de bouwplaats, waar er o.a. een vergadering met de studenten en de leden van de bouwcommissie was gepland en we bezoek hadden op de werf van studenten van de universiteit “Quisqeya”. Op vrijdag 5 april vertrok ze met Floraine Décembre (op de foto 1 samen met An), voorzitster van de bouwcommissie, naar Mombin Crochu om zaterdag weer terug in de hoofdstad te zijn. Daarmee had ze toch de gelegenheid om een stukje van Haïti te zien. Zondagmorgen gingen we samen naar de eucharistieviering in de parochie waar ik wekelijks voorga. Op maandag 8 april gingen An en Thomas Sels en Floraine naar de universiteit “Quisqeya”, waar ze een afspraak hadden met docenten en studenten (zie foto 2). Deze Haïtiaanse universiteit wil op één of andere manier samenwerken met de stichting in verband met het bouwproject. Dinsdag 9 april vertrok ze weer terug naar België.

RECENT

Nieuwsbrief 

september 2022

Nieuwsbrief 

januari 2022

Nieuwsbrief 

mei 2021

Nieuwsbrief 

october 2020

Nieuwsbrief 

juli 2020

Nieuwsbrief 

september 2019

Nieuwsbrief 

april 2019